Engelse koorvesper
Capella Cumerana
Thema: 'Het mysterie van God”
Toelichting: Deze evensong heeft plaats aan de vooravond van het feest van de Drie-eenheid, een veelstemmig slotakkoord na de feestcycli van Kerst en Pasen. Het feest is een zingende hulde aan de Eeuwige, de Ene, de mateloze en onpeilbare, die in niet één beeld is te vangen. Die is als het ene witte licht, dat breekt in een mozaïek van kleuren. Die ongrijpbaar toch nabij is, een tegenover wordt, adem die door ons lijf heen zingt. Die een groet wordt in onze mond, een groet naar elkaar vol genade, liefde en verbinding.
Programma:
Sicut cervus desiderat ad fontem (prima pars), Giovanni Pierluigi da Palestrina (1525-1594)
The preces, Brian Lincoln
Psalm 98,chant: George J. Elvey
Magnificat, Nunc Dimittis in B flat, Charles Villiers Stanford (1852-1924)
The Responses, Brian Lincoln
The Deer’s Cry, Arvo Pärt (1935)
Hymne: “The day Thou gavest, Lord, has ended”
Een Choral Evensong is een gezongen avondgebed. In de traditie van de christelijke kerk worden er op verschillende tijden van de dag gebeden gezegd en gezongen, met name in de kloosters en kathedrale kerken. Dit koorgebed, of getijdengebed, heeft vaste momenten op de dag en een vaste structuur. De Evensong, of Vespers, is deel van dit dagelijkse ritme en staat voor het avondgebed.
De koorvespers in de Stevenskerk zijn geïnspireerd door, en gebaseerd op, de traditie van de Anglicaanse Kerk en krijgen daardoor de liturgische vorm van een Choral Evensong. De Anglicaanse liturgie heeft een eigen uitvoeringspraktijk en muzikale stijl ontwikkeld. Vele (Engelse) componisten hebben de vaste onderdelen van deze liturgie muzikaal getoonzet, waardoor deze vaste onderdelen steeds weer anders klinken. Psalmen worden gezongen op een zogenaamde ‘chant’, een gecomponeerde ‘formule’ die het mogelijk maakt om de poëtische tekst van een psalm meerstemmig tot klinken te brengen. Andere vaste gezongen onderdelen van de Choral Evensong in de Stevenskerk zijn de ‘Preces and Responses’, het ‘Magnificat’ (lofzang van Maria) en het ‘Nunc dimittis’ (lofzang van Simeon).
